Początki decoupage

Ostatnio w różnych czasopismach, gazetach czy też w  programach  telewizyjnych i radiowych coraz częściej słyszy się o sztuce  decoupage. Postaram się tutaj opisać parę słów właśnie  tej technice, która staje się coraz bardziej popularna. Za tą dość oryginalną i wzbudzającą zainteresowanie nazwą kryje się metoda serwetkowa Decoupage.

Decoupage to  wszelkie techniki zdobnicze. Dekorować można niemal wszystkie rzeczy codziennego użytku. Metoda  ta polega na przyklejaniu motywów wyciętych głównie ze specjalnie do tego przystosowanych papierów, serwetek a nawet dowolnych motywów z gazet i  kserokopii. Pozwala to na uzyskanie własnego niepowtarzalnego dzieła sztuki, bez większych zdolności plastycznych. Kwestią jest jedynie czas, wyobraźnia i wybrana metoda.

Dostępny na rynku bogaty wachlarz preparatów, farb, lakierów czy past, daje możliwość osiągnięcia różnorodnych efektów plastycznych. Zdobić można prawie  większość  powierzchni tj. szkło, drewno,  plastik, metal, a nawet tkaniny czy świece. Dzięki temu możemy uzyskać wiele różnych kompozycji bez względu na element, który zdobimy. Bardzo dobrym pomysłem na wykorzystanie techniki jaką jest Decoupage może być zdobienie większych powierzchni. Techniką decoupage można odmienić wystrój wnętrza oraz wygląd przedmiotów. Dekorowanie mebli, to praca wymagająca dużego nakładu czasu ale bardzo satysfakcjonuje ostateczny wygląd. Zmienia się poprzez to całkowicie  wystrój wnętrza oraz wygląd przedmiotów, z których korzystamy codziennie. Zniszczone lub stare meble zyskują bardzo dużo na wyglądzie, są wręcz nie do poznania, a wszystko to wiąże się z  bardzo niewielkimi kosztami.

Od czego zacząć?

Każdy przedmiot musi być poddany malowaniu wstępnemu tzw. unigruntem, co stanowi bazę do dalszego malowania odpowiednimi kolorami i gwarantuje, że wszystkie te warstwy będą się dobrze trzymały. Następnie wybieramy i przygotowujemy motyw do dekoracji.  Specjalnie do decoupage przystosowanym  klejem przyklejamy starannie i dokładnie wybrane elementy dekoracji  i wkomponowujemy we wcześniej przygotowane tło. Aby nie było widać konturów klejonego wzoru należy zastosować cieniowanie wielokolorowe pittorico lub monochromatyczne lub domalować tło odpowiednimi kolorami. Nadaje to pracy głębi, plastyczności oraz sprawia, że motyw wygląda jak namalowany a nie sztucznie wklejony.  Zabezpieczenie dzieła to  pokrycie wybranej powierzchni wieloma warstwami lakieru. Wybieramy do tego odpowiedni rodzaj spośród oferowanych lakierów: najczęściej lakier o wysokim połysku, półmatowy lub matowy. Dzięki wielokrotnemu lakierowaniu i  wygładzaniu powierzchni poprzez przetarcie papierem ściernym uzyskujemy efekt gładkości i w zależności od zastosowanego lakieru większy lub mniejszy połysk.

Opisy większości etapów przygotowania pracy możemy znaleźć w Internecie oraz w coraz większej ilości publikacji książkowych na rynku. Niestety nie dodają one praktyki i doświadczenia. Robiąc coraz więcej nabywamy wprawy, widzimy swoje błędy oraz  uzyskujemy coraz to lepsze efekty pracy. Dobrym pomysłem jest, aby ktoś doświadczony wcześniej pokazał nam jak należy się do tego zabrać i podzielił się swoimi uwagami na ten temat. Pomocne będą tutaj fora internetowe, blogi o decoupage czy też porady na stronach wyspecjalizowanych w tej dziedzinie sklepów internetowych.

Początkujący dekupażyści zawsze mogą wybrać się na  kurs decoupage. Szybko uzyskają w ten sposób wiedzę na temat możliwości tej metody. W dużych miastach znajdziemy wyspecjalizowane sklepy z pełną gamą artykułów do dekorowania przedmiotów a także oferty kursów czy szkoleń o różnym stopniu zaawansowania. Dzięki temu każdy będzie mógł wypróbować swój talent w domowym zaciszu, a następnie rozwijać się dalej samotnie lub w grupie osób na kolejnych szkoleniach.

Obecnie dostępnych jest wiele kursów i warsztatów prowadzonych na rzecz stylizacji wnętrz. Znajdziemy tam pokazy związane z bardziej skomplikowanymi odmianami techniki jak na przykład: decoupage z wykorzystaniem past strukturalnych, ,różnymi rodzajami spękań, technikami postarzania lub decoupage o technice 3D.

Wybór odnośnie materiałów potrzebnych  do decoupage, przedmiotów do ozdabiania oraz szkoleń z tym związanych jest bardzo bogaty. Trzeba tylko się zmotywować do tego, znaleźć czas,  chęci i do dzieła…….

Technika Decoupage

Technika Decoupage

Decoupage to technika zdobienia przedmiotów. Dzięki niej filiżanka z porcelany, doniczka lub drewniana ramka na zdjęcia nabierają niepowtarzalnego uroku. Wystarczą podstawowe materiały i ... dobre pomysły. Technika ta umożliwia stworzenie pięknej i oryginalnej dekoracji, która wygląda jak ręcznie malowana...

Słowo decoupage pochodzi od francuskiego czasownika „decouper” – wycinać.

Uważa się, że technika decoupage pochodzi ze wschodniej Syberii.  Stamtąd technika przywędrowała do Chin, gdzie aż do XII wieku była popularną metodą ozdabiania okien, pudełek i innych przedmiotów. W XVII wieku dzięki wymianie handlowej decoupage przywędrowało najpierw do Włoch, a w XVIII w. do innych krajów Europy. Weneccy stolarze używali decoupage do produkcji mebli tworząc tańszą alternatywę do modnych wówczas chińskich lakierowanych mebli.. Decoupage zyskało przydomek "sztuki biedaków". Wkrótce decoupage stało się jednym z typowych kobiecych hobby, Ozdabiano nie tylko meble, ale coraz częściej także mniejsze przedmioty np. pudełka i przybory toaletowe. Używano do tego już nie tylko kopii ale i wyciętych elementów oryginalnych obrazów. Zniszczono przez to wiele ówczesnych cennych dzieł stworzonych przez  malarzy danej epoki.
 Dzięki decoupage  odpowiednie przedmioty nabierają niepowtarzalnego wyglądu i uroku. Do tego potrzebne są podstawowe materiały, czas  i własne pomysły. Technika decoupage umożliwia stworzenie pięknej i oryginalnej rzeczy, która wygląda jak dzieło sztuki. Decoupage stał się obecnie bardzo popularną formą ozdabiania i  ponadczasowym hobby. Jest  to jedna  z najłatwiejszych technik zdobniczych, polegająca  na wycinaniu dowolnych motywów (z gazet, starych książek, papierowych serwetek, papierów ozdobnych itp.) i przyklejaniu ich do różnych powierzchni..

Dziś decoupage stosuje się w celach  zdobniczych. Można nadać indywidualny charakter niemal każdemu przedmiotowi z naszego otoczenia, w szybki i łatwy sposób efektownie ozdobić przedmioty z porcelany, terakoty, drewna, szkła czy ceramiki. Przedmioty wykonane tą techniką doskonale nadają się jako element zdobniczy każdego niemal pomieszczenia. Decoupage daje piękne efekty i wcale  nie trzeba być wybitnym artystą żeby wykonywać tak wspaniałe i budzące ogromny zachwyt rzeczy. Wystarczy umieć trzymać pędzel, mieć wyobraźnię i chęci. Praca tą techniką sprawia dużą przyjemność i satysfakcję. Każdy może  osiągnąć sukces, uruchomić swoją wyobraźnię i odpowiednio wykorzystać do tego swój wolny czas. 

Materiały potrzebne do techniki decoupage (różnego rodzaju przedmioty, serwetki, papiery, lakiery, farby, kleje) można bez problemu  znaleźć  pod różnymi adresami internetowymi specjalistycznych sklepów, czy indywidualnych osób, które zajmują się  i pasjonują tą sztuką. Tego typu adresów można znaleźć w Internecie  sporo.

Oczywiście, technika decoupage doczekała sie też szczegółowych opracowań książkowych. Jest wiele publikacji, w których znajdują się opisy, szczegółowe instrukcje wykonania, wykaz potrzebnych do tego celu materiałów i narzędzi, jak też liczne ilustracje obrazujące poszczególne etapy pracy oraz cenne porady.
Wystarczy tylko wpisać w wyszukiwarce Decoupage lub polsko brzmiące Dekupaż i mamy odpowiednie adresy…..

Co wpływa na cenę rękodzieła?

Od pewnego czasu przeglądam na aukcjach internetowych przeróżne rękodzieła: kolczyki, bransoletki, ozdoby szydełkowe i tym podobne przedmioty. Zastanawiałam się nad wartością tych przedmiotów, tzn. ich  ceną, co powoduje tak różnej wysokości podaną kwotę. Inna cena jest w wyspecjalizowanych sklepach, które działają jak każda normalnie prosperująca firma, inna natomiast u sprzedawców indywidualnych... 
Sądzę, że należy wziąć  przede wszytskim pod uwagę wszystkie ponoszone koszty z tym związane, a jest ich nie tak mało.

W grę wchodzą tu koszty półfabrykatów i materiałów potrzebnych do wykonania, które najpierw trzeba znaleźć i zakupić. Na znalezienie trzeba poświęcić trochę czasu i opłacić koszty przesyłki. Z transportem tez jest różnie, trwa to kilka dni, ale nie zawsze towar dociera do nas w idealnym stanie. Gorzej jak jest coś uszkodzone w transporcie i trzeba reklamować. Coś takiego przydarzyło mi się kilka razy: raz źle opakowany klej rozlał się i kurier miał więcej  roboty,  ja oczywiście też, innym razem półfabrykat był niedokładnie wykonany, to znów czegoś brakowało.....

Za każdym razem wydłużało to czas wykonania produktu. Za towar trzeba wcześniej zapłacić i pieniądze są zamrożone, a jeszcze nic nie może być sprzedane.

Do wykonania potrzebne są narzędzia, odpowiednia ilość czasu, wiedza na dany temat oraz umiejętności, które trudno wycenić.

Po wykonaniu produktu trzeba go zareklamować i poświęcić na to czas. Dalej w grę wchodzą koszty obsługi klienta - kontakt, wysyłka i ewentualnie jakieś reklamacje. Sprzedając wykonane produkty należy mieć zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej, a z tym związane są opłaty ZUS, podatki, księgowość, no i oczywiście sprzęt potrzebny do pracy.

Cały ten proces jest dość skomplikowany i ustalić cenę nie jest wcale tak prosto. Ważne jest również tutaj śledzenie cen na dane produkty na rynku i kalkulowanie jaką cenę ustalić.

Z pozoru wydawałoby się to bardzo proste, ale dokładnie wgłębiając się w te poszczególne uwarunkowania nie jest wcale tak łatwo wycenić własnoręcznie wykonaną rzecz. To co wydaje się proste, nie zawsze jest proste.  Czy może jest inaczej.....

Hobby...

Każdy  z pewnością posiada jakieś hobby. Jest  to  często forma zabawy, spędzania wolnego czasu, zainteresowań,  rozwijania talentu, które wypełniają  sens życia i czynią je bogatszym. Dla wielu osób jest to pasja stająca się po pewnym czasie nałogiem, ale tym w pozytywnym znaczeniu i mającym dobroczynny wpływ na życie, dająca satysfakcję i wypełniająca czas.

Jest wiele rodzajów hobby, np.: malarstwo, filatelistyka , taniec, gotowanie, robótki ręczne czy też majsterkowanie. Rodzajów hobby jest  jeszcze o wiele, wiele  więcej, ponieważ zainteresowania ludzi są bardzo różnorodne, a czasem wręcz bardzo dziwne i zaskakujące.

Inne zainteresowania maja kobiety, inne mężczyźni. Niektóre rodzaje hobby są przyporządkowane tylko kobietom, inne są tylko specyficzne dla   mężczyzn. Do każdego hobby trzeba mieć predyspozycję, widzieć sens tej pasji. Zainteresowania mają „różne ceny”, to co jest potrzebne do uprawiania danego hobby trzeba kupić albo się o to wystarać. Wszystko to z pewnością kosztuje mniej lub więcej. Jednak jeśli coś się kocha, ma się do tego zamiłowanie, to pieniądze nie mają znaczenia. Liczy się tylko to, co się tworzy i jaki będzie tego efekt. Dla ludzi uzdolnionych zainteresowania są czasem odskocznią od problemów, zabiciem czasu lub też chęcią stworzenia czegoś niezwykłego, co akurat ukaże ich uczucia oraz kunszt.

Moje zamiłowanie do robótek ręcznych ujawniło się dość dawno. Miałam wzorce w domu, moja babcia wyszywała piękne obrusy, serwetki, naszywała misternie cekiny do serdaczka od stroju krakowskiego. To wszystko jest teraz prawie dziełem sztuki i nic nie straciło na wyglądzie. To jest jej czas, jej serce włożone w te dzieła i drogocenna pamiątka. Moja mama też potrafiła to robić, ale jeszcze na szydełku potrafiła  wydziergać przepiękne serwetki, dorobić koronkę do obrusu czy bieżnika oraz zrobić na drutach sweterek, kamizelkę, czapkę czy rękawice…. Te pasje nie pozostały bez echa – ja także potrafię wyczarować z kłębka włóczki jakieś ubranie, wyhaftować piękną serwetkę, bieżnik czy obrus. Te bezcenne rzeczy wypełniają mój dom, są jego ozdobą i cieszą oczy moich gości. Jak miło jest widzieć podziw i zachwyt innych osób, które tego właśnie nie potrafią.  Moje pasje potrafię pogodzić z innymi zajęciami, zawsze znajdę czas na moje hobby. Przy tym mogę się bardzo dobrze zrelaksować i zapomnieć o teraźniejszych troskach. Nie każda pora roku sprzyja zajmowaniu się moimi hobby. Moją najnowszą pasją jest decoupage – technika ozdabiania różnych przedmiotów, którego nauczyła mnie moja koleżanka. Często mówię, że koleżanka „zadekupażowała” mnie. Jest to teraz moja główna pasja.

Najważniejsze w życiu jest to, by robić coś co sprawia przyjemność, wtedy efekty są doskonałe i sprawiają ogromne zadowolenie. Należy rozwijać swoje hobby, dążyć do perfekcji, a z pewnością zaowocuje to w dwójnasób….

Proces hobby ma kilka etapów – odkrywanie, rozwijanie zainteresowań dana dziedziną i kontynuacja pasji. Każdy z tych etapów jest istotny w tworzeniu przeróżnych przedmiotów.

Cena rękodzieło

Często słyszę, że rękodzieło jest drogie, że u chińczyka za te same pieniądze kupi się worek rozmaitości. Nie złości mnie to ale wiem że własnoręcznie wykonane rzeczy są nieocenione i bardziej wartosciowe .

Rozumiem, że każdy grosz cenny, że w przeciętnym domu nie jest za bogato i chociaż chciałoby się mieć coś takiego to finanse  nie pozwalają. Wówczas jedna myśl dręczy mnie strasznie: jak łatwo takim stwierdzeniem zdewaluować godziny pracy człowieka, zlekceważyć oryginalne, niepowtarzalne piękno i jak łatwo zapomnieć o włożonych w   to  materiałach i talencie.

Czasami mam wrażenie, że panuje powszechne zapomnienie, że rękodzieło nie powstaje z odpadków, skrawków materiałów, srebra odzyskanego ze starych kolczyków, kamieni, muszelek  znalezionych na plaży. Wszystko  przez pryzmat patchworków i genezy ich tworzenia. Początki  takich twórczości sięgają biedy oraz umiejętności gospodarowania materiałowymi resztkami. Zapominamy, że dziś i patchwork to sztuka łączenia materiałów o najróżniejszej strukturze, grubości, sztuka pomysłu, wyobraźni i odpowiedniego dobierania produktów.  Kolczyki, naszyjniki, bransoletki  robione ręcznie, to kompozycje gotowych lub wygiętych ze srebrnego drutu bigli, minerałów, szkieł, elementów drewnianych, srebrnych lub miedzianych blaszek.  Każda technika tworzenia wiąże się z kosztami, z których mało który nabywca zdaje sobie sprawę. Specjalne lakiery,kleje, szkatułki, bazy kolczyków, glina, piece, jedwabie, farby... To wszystko złotówki składające się na dziesiątki, setki złotych... a to dopiero początek drogi.

Do tego wszystkiego potrzebny jest także talent ale  talenty artystyczne nie dane są nam wszystkim. Bo tak to jakoś natura podzieliła, że jednym dała do ręki pióro, innym pędzel, jeszcze innym cybernetyczną wyobraźnię, dar negocjacji i organizacji a jeszcze innym wyjątkową sprawność manualną i umiejętność przekładania tworów zainspirowanej czymś wyobraźni w artystyczne rozmaitości wychodzące z ich warsztatów rękodzieła.

Czas jest niewycenialny bez względu na profesję jaką się wykonuje. Trudno jednak dyskutować z prostym przeliczeniem możliwości wytworzenia ilości sztuk produktu w ciągu godziny w procesie masowej produkcji a "ręko- tworzenia". Trudno też porównać stopień zaangażowania oraz każdorazowe odkrywanie nowych wzorów lub podejmowanie prób powtórzenia czegoś co poprzednio udało się wyśmienicie.  Niepowtarzalność rękodzieła jest bezcenna dla kobiety a  świadomość, że posiadana przez nią ozdoba - szczególnie biżuteria, torebka, element stroju - jest wyjątkowa,  pojedyncza i niepowtarzalna. Tu rękodzieło nie ma sobie godnych porównań. Nie ma dwóch identycznych produktów wykonanych ręcznie, a czym trudniejsza technika wykonania tym stworzenie wyrobu z założenia identycznego jak drugiego kolczyka do pary - staje się bardziej skomplikowane. Trudno jest  powtórzyć identyczne przedmioty,a  osiągnięcie  podobieństwa w ręcznym tworzeniu jest bardzo czasochłonne i żmudne.

Gdy człowiek zna zaangażowanie  w tworzeniu rękodzielnictwo, to  zupełnie inaczej patrzy na cenę. Z innej perspektywy widzi też bezduszną, chińską tandetę za kilka  zł oraz braki, tandetność wykonania, jakość, trwałość.... A podobno na tanie rzeczy stać tylko bogatych.

Moja koleżanka zawsze mówiła, zakładając jedną z dwóch par przepięknych kolczyków, że „diabeł tkwi w szczegółach". Jej kolczyki zawsze wyglądały elegancko i wytwornie a zawsze pasowały do sytuacji. Ich tajemnicą był brak wytłoczonego znaczka z napisem "made in china".Najważniejsze było w tym, że kolczyki były precyzyjne wykonane i były oryginalne. Coś w nich tkwiło, co przyciągało uwagę innych.